اقتصاد دانش بنیان

روش ابداعی یک شیمیدان و ملوان برای تبدیل زباله های پلاستیکی به سوخت دیزلی

اقيانوس ها در حال غرق شدن در کوهي از زباله هاي پليمري هستند که هر ساله به درونشان سرازير مي شوند. حال يک شيميدان آلي و يک کاپيتان قايق بادباني ادعا کرده اند که در حال توسعه فناوري اي هستند که به کمک آن بتوان پلاستيک هاي خاص را مورد استفاده مجدد قرار داد و با کمک يک رآکتور کوچک قابل حمل، آن ها را از زباله هاي بي ارزش به سوخت هاي ديزلي ارزشمند تبديل کرد. آن ها اميدوارند اين تکنولوژي روزي در سطح جهاني در زمين اجرا شود و به ويژه با قرارگيري در قايق ها، آن ها را به ماشيني براي تبديل زباله هاي پلاستيکي اقيانوس ها به سوخت مبدل سازند.

جيمز اي. هولم، ملواني که چهل سال است روي درياها کار مي کند و شاهد اين بوده که چگونه آب ها و نوارهاي ساحلي روز به روز آلوده تر مي شوند، در اين باره مي گويد: «چند سال پيش من در حال قايقراني در کانال پاناما بودم. زماني که در يک جزيره در سمت اقيانوس اطلس توقف کردم، حجم پلاستيک هايي که ساحل را پوشانده بود، مرا شگفتزده ساخت. با خود گفتم اگر فرصتي براي انجام کاري در اين مورد دارم، بايد حتما ار آن استفاده کنم.»

همکار او در اين پروژه، دکتر سوآميناتان رامش، ميل زيادي به تحقيق در مورد يک ايده ناب جديد داشت که بتواند دنيا را تغيير دهد. رامش پس از بيست و سه سال کار به عنوان پژوهشگر و شيميدان در سال 2005 بازنشستگي پيش از موعد را انتخاب کرد تا به دنبال فرصت هاي جديد برود. او EFT (EcoFuel Technologies) را شکل داد و دانش خود را با نگراني هاي هولم در مورد زباله هاي پلاستيکي و آلودگي اقيانوس همراه ساخت. در اين ميان، هولم نيز سازمان غيرانتفاعي COI (Clean Oceans International) را راه اندازي کرد. آن ها به دنبال بهينه سازي تکنولوژي اي بودند که بتواند زباله هاي پلاستيکي مبتني بر هيدروکربن را به عنوان ماده خام براي سوخت ديزلي باارزش استفاده کنند. هدف آن ها رهايي جهان از زباله هاي پلاستيکي با ايجاد يک بازار براي آن ها بود. رامش توضيح مي دهد که براي سال ها فناوري تجزيه در اثر حرارت (pyrolysis) براي شکستن يا دي پليمريزه کردن پليمرهاي ناخواسته، مانند زباله هاي پلاستيکي و تبديل آن ها به سوخت هايي با پايه هيدروکربن مورد استفاده بوده است، اما اين روند معمولا شامل مراحل پالايش پيچيده و پرهزينه اي براي توليد سوخت هايي قابل استفاده است. رامش تصميم گرفت تا اين روند را تغيير دهد و بهينه کند. او يک کاتاليزور متالوسن توليد کرد که در اثر انفعال و تجزيه کنترل شده حرارتي (pyrolysis reaction) به طور مستقيم و بدون نياز به تصفيه بيشتر، سوخت ديزلي توليد مي کند. اين روش علاوه بر مقرون به صرفه بودن مي تواند در مقياس کوچک و در دماي پايين تر اجرا شود و همچنين قابل حمل است. او درباره روش ابداعيشان مي گويد: «اين سيستم کاتاليزور همچنين به ما اجازه مي دهد تجزيه حرارتي را به عنوان يک فرايند مداوم ادامه دهيم، به طوري که رد پاي بسيار محدودي از اين فرايند در محيط باقي بماند.» رامش همچنين درباره مزاياي اين دستگاه مي افزايد: «ما مي توانيم ظرفيت اين روش را از 90 کيلوگرم در 10 ساعت به 4535 کيلوگرم يا بيشتر در 10 ساعت افزايش دهيم. علاوه بر اين که اين تکنولوژي به دليل ابعاد کوچکش مي تواند در هر جايي که زباله هاي پلاستيکي هستند، حاضر شود. کل اين سيستم را مي توان در يک کانتينر 6 متري يا پشت يک تريلر جا داد.»

حال گام بعدي براي اين تيم دونفره اين است که نشان دهند اين فناوري به خوبي کار مي کند و مي تواند سوخت ديزلي قابل استفاده توليد کنيد. آن ها به زودي پروژه  اي را براي نمايش اين قابليت در شهر سانتا کروز ايالت کاليفرنيا در امريکا به اجرا در خواهند آورد. هولم معتقد است مقامات به پروژه آن ها علاقه مند هستند، زيرا دو منفعت به طور همزمان دارد؛ اجراي اين فناوري مشکل رسيدگي به زباله هاي پلاستيکي را که در حال حاضر چندان قابل بازيافت نيستند، حل مي کند و همچنين به ساخت و فرموله کردن سوختي ديزلي مي-انجامد که مي تواند براي وسايل نقليه شهري مورد استفاده قرار گيرد: «اگر ما بتوانيم مردم سراسر جهان را قانع کنيم تا اين فناوري را انتخاب کنند و از آن براي تغيير زباله هاي پلاستيکي به سوخت و پول درآوردن استفاده کنند، برنده شده ايم. ما حتي مي توانيم با ايجاد ارزش براي زباله هاي پلاستيکي به صورت محلي و در سطحي جهاني به از بين بردن اين ضايعات پلاستيکي قبل از ورود آن ها به اقيانوس ها اميدوار باشيم.»

منبع: مجله دانش بنیان